er waren eens drie heldinnen....

Beste mensen

Vorige week was onze eerste lesweek die zag er zo uit:

We namen de tweede kleuterklas onder onze vleugels en weliswaar zonder stok.
De maandag zijn we begonnen met een brief rond te brengen naar alle leerkrachten met de mededelingen dat we in de namiddag ons kantoortje openstellen om met de zwakke leerlingen te differentiëren.
En daar kwamen ze dan met een 20-tal kleuters in ons lokaal toegestroomd. Problemen:
- 20 kinderen passen niet op 5 stoelen
- Hun specifieke problemen: “They always look at us, we don’t know if they understand what we are saying. They all have problems with everything!”
- Charlotte voelde de miserie aan tot in haar bed (overgeven als gevolg). Wij stonden daar met onze handen in de haren. Hoe begin je aan differentiatie terwijl je omsingeld wordt door kinderen die doodsbang zijn.

Poging 1: Stoelen zoeken en terwijl de kinderen bezighouden. uiteindelijk geslaagd.
Poging 2: “Onderzoek naar beginsituatie”: haal materiaal uit (puzzels enz. ) en probeer te achterhalen wat ze kunnen en wat niet. resultaat: alleen werken? Help!
Wanhoopsdaad 3: Stuur het eerste kleuter terug om te gaan slapen. De helft minder leerlingen, moet lukken! Niet?
Poging 4: Probeer met handen en voeten uit te leggen hoe ze iets alleen moeten doen (wiskundige puzzels, oefeningen, volgordes leggen, …)
Poging 5: Differentiatie… Hmmm, daar zijn we toch niet echt aan toe gekomen…

Conclusie: We zullen het anders moeten aanpakken.

Doordat de volgende dagen de kinderen niet werden gestuurd, hebben we zelf het heft in handen genomen. (Ja, we leren hier echt wel bij!)
Dus het nieuwe plan: We nemen telkens individueel een leerling uit de klas en onderzoeken zijn beginsituatie. Onder ons vleugels hebben we nu twee kleuters met een behoorlijk zware mentale beperking, kleuters met rekenproblemen en daarbovenop hebben ze ook moeite met concentratie. We vragen ons stiekem ook af of 4 jaar niet te jong is om te leren rekenen en schrijven…





Maar er is meer gebeurd op deze wonderlijk school in het midden van het warme continent Afrika. We zullen een verhaal vertellen over de drie heldinnen (we geven ons zelf even een duwtje in de rug).

De drie Obrunies

Even een korte uitleg bij de titel:
Wij gaan ervan uit dat dit het Twi is voor: heldinnen, maar stiekem moeten we bekennen dat de kinderen en sommige mannen eigenlijk gewoon ‘bleekscheet’ roepen naar ons)

Maandagochtend waagden we ons in het hol van de leeuwtjes. 60 paar bloeddorstige ogen zochten in onze handen naar ‘The King’. Deze heldinnen besloten hun eigen toverkracht te gebruiken en dit door geduld en een warme glimlach. Deze toverkracht had niet zo heel veel succes op deze leeuwtjes. Ook op de hulp van Mega Mindy konden we niet rekenen.
De mooi geordende kleurdoos viel aan diggelen… Hun plan sloeg dezelfde weg in als de kleurdoos: weg beloningssysteem. Het kind bleef maar kleuren, zeker een half uur terwijl 59 paar ogen erop stonden te kijken en daarbovenop nog eens 2 paar volwassen ogen die half begonnen in te dommelen.

Na het verslinden van gekoeld eten uit een magische kast (om hun toverkracht aan te sterken) vielen ze uitgeput in slaap onder hun hemelbed (lees: muskietennet).

De volgende ochtend waren ze beter opgeladen dan hun laptop (lees: elke avond valt de elektriciteit uit, sorry KHBO we wilden echt werken hoor ;) )

Vol goede moed en toverkracht namen ze de Simba’s in treintjes mee van halte tot halte op de speelplaats. Hoekenwerk zorgde voor een redding, de toverkracht werkte! Getemde leeuwtje: tjoeke tjoeke tjoeke… tuutuutuut

Op een mooie dinsdagmiddag zaten de drie heldinnen te wachten op leerlingen. Geen leerling te zien, enkel het schoolhoofd met de mededeling: “Het eerste leerjaar heeft geen leerkracht, nemen jullie de klas over?”. In een vingerknip, na spoedvergadering, stonden de drie heldinnen klaar met boeiende activiteiten in doorschuifsysteem. Een pluim voor deze heldinnen.

De toverkracht begon te werken en werkte alleen maar beter. De leeuwtjes kregen toverkracht in hun manen. Een grote stap voor hun kleine pootjes.

Deze week gaan onze drie heldinnen het twee leerjaar proberen betoveren. Al hebben ze juist de mededeling gekregen dat naast dinsdag (The Independence Day of Ghana) ook woensdag geen school hebben… Gelukkig zijn onze heldinnen zeer flexibel!

Meer over deze heldinnen leest u later.



Old Tafo op z’n kop:
- … wanneer al de elektriciteit plat ligt, blijft het kermissfeertje op straat doorgaan. Het woord ‘Stilte’ kennen ze hier blijkbaar niet… Je staat op en gaat slapen met muziek (lees: lawaai)
- … als er op het programma van een 60-jarigenfeest staat: Song by (a woman’s name), je de tranen in de ogen krijgt, je moet bijten op je lig om je slappe lach te onderdrukken,… En wij maar examens afleggen voor zang…
- … als er op het programma van een 60-jarigenfeest staat: Poetry by (a woman’s name), hou je dan klaar voor een imitatie van een veiling door een viswijf op de markt.
- … als de pindakaas op is.
- … na een week vragen naar mango en hem dan nog niet direct hebben opgegeten, de vraag krijgen “You don’t like mango?”. “Yes we do, but we ate pineapple, mama…”
- … als we zelf onze weg kunnen vinden naar het 60-jarigenfeest (met behulp van onze voeten en onze mond)
- … we een man die in ons huis werkt wijsmaakten dat het woensdag 29/02 “ The National-Paint-Each-Other-Day of Belgium” was. Nadat hij ons (en ons broer en zijn vrienden) onder de verf betrapte. We hadden grote behoefte om deze Belgische feestdag te vieren. Mochten jullie deze appreciëren, wat houdt die in:
o Kleurrijk eten (o.a. blauw brood)
o Alle inwoners van België dragen witte hemden die mogen beklad worden.
o Er bestaan codes voor het te gebruiken kleur, bij aanval (knip, knip met de vingers), volgens de spelregels van ‘Snaps’ (zie P.S. I love you).
o …
Hij was er helemaal mee weg. Nu voelen we ons verplicht deze feestdag in ere te houden. Tot over vier jaar!

Na drie weken Ghana:
- … stoppen we met reageren op het ‘Obruni-geroep’. Geen handjeszwaaien meer. Of soms nog naar een schattig manneke of vrouwke.
- … zitten we 2 x 90 sit-ups per maaltijd.
- … amuseren we ons nog met ons drietjes:
o … maar soms is er een (kleine) nood andere vrienden en vriendinnen (lees: we missen jullie!)
o … maar soms wordt het te gewoon: scheetjes en boertjes vliegen olijk in het rond (en we kijken naar niemand)
o … en plooien vol liefde elkaars onderbroeken op.
o … en aanvaren we elkaars humeurige buitjes.
o …
o … en zijn er nog altijd voor elkaar!
- … hallucineert Charlotte ’s nachts van de allerliefste malariapillen.
- … hallucineren we overdag al liggend op de koer over:
o Lasagne met dikke kaaskorst en vers bruin brood
o Zelfgemaakte chocomousse
o Slaatje met geitenkaas, pijnboompitten, honing en appeltjes.
o Buggles en anders chips
o Een glaasje wijn
o Truffels
o Martini
o Witloofrolletjes in kaassaus
o Vegetarisch eten (voor Louise en Jozefien)
o Pudding met speculooskoekjes
o IJsjes van de Da Vinci
o Frietjes van de frituur met een Bicky Burger en een knapperige kaaskroket
o Boterham met choco (Boerinneke, hint aan de ‘achterkomende’ mama’s)
o Stilte
o Louise van haar liefje
o Fietsen naar …
o Zotte feestjes
o … (de rest houden voor onszelf ;) )

We wensen jullie een prachtig groei naar de lente toe….en wij denken ook veel aan jullie!

heel veel liefs

de meisjes