Wij, de drie Ghanezen

Lieve volgers

Als we naar de ons weekend terug kijken… zien we echt prachtige momenten:

Vrijdagmiddag samen de was gedaan en onze rugzakken gemaakt, om er een heel weekend op uit te trekken…

Ergens in een afgelegen dorpje, 2 uur van onze stad, woont de neef van Louise voor drie maand bij een Nederlands koppel. We besloten hem toch wel een bezoekje te brengen nu we zo dicht zaten.
Het was de eerste keer dat we alleen zo ver reisden en we moeten zeggen: het was wel een avontuurtje! We werden van de ene tro-tro naar de andere gestuurd, soms tussen het verkeer door, maar we zaten altijd op de juiste. We voelden al vlug de hobbeldebobbelde-wegen, dit maakte het voor ons alleen maar leuker! We genoten van de prachtige natuur onderweg en begonnen steeds meer van Ghana te houden.
We kwamen toe in Banko, een minuscuul dorpje waar we al vlug stapelgek op werden. Het meest indrukwekkende wat we daar gevonden hebben is: de rust! We leerden Patricia en Wout kennen, een Nederlands koppel dat daar een gastenhuis heeft en daar sliepen wij dus ook!

Wat heeft ons allemaal rustig gemaakt dit weekend:
- Tafelgesprekken met Atta, Emile en het schitterende Nederlandse koppel!
- Het heeeeeerlijke eten! Amai, wij hebben onze vingers,voeten en armen afgelikt. Want wat wij daar hebben gegeten was niet met woorden te verklaren! (lees: een bord melancholische pannenkoeken, hagelslag, rijst met currysaus, kaas en confituur)
- Een prachtige ‘heilige’ berg beklimmen, waar we fysiek even werden uitgedaagd, maar waar we vol trots en euforie op stonden.
- Vuurvliegjes.
- Twee knotsgekke honden Star en Moon waar we heel veel mee hebben geknuffeld.
- Wandelingen door de natuur met hier en daar een kleine afwijking tot het betreden van braakliggend stuk grond. (lees: Jozefien en Charlotte op avontuur)
- In slaap vallen met een goed leesboek.
- Niks zeggen en beseffen hoe heerlijk de stilte klinkt.
- Morsen op onze kleren en weten dat we dat mogen!
- Bevestiging over onze bedenkingen over Ghana en nieuwe weetjes.
- …

De terugweg zat zeer krap, maar daarvoor moeten jullie ons filmpje bekijken!!



Los van een feit dat we een prachtig weekend achter de rug hebben, beginnen we echt al wat Ghanees te worden .

We beginnen echte Ghanezen te worden omdat:
- … we ervaren “zakjesdrinkers” beginnen te worden.
- … we een oppervlakkig gesprek kunnen voeren in het Twi.
- … we “sisters” van elke Ghanees zijn.
- … we Ghanees fastfood (rijst, sla, kip, mayonaise, ketchup, …) met veel smaak hebben verorberd.
- … Jozefien zelf al de prijs van de tro-tro (het busje) naar 40 p. heeft gebracht i.p.v. de 50 p. die alle Ghanezen ervoor betaalden.
- … we spontaan “Azuntu” beginnen te zingen. ( Azuntu is een populaire dans bij de jongeren hier. Het Azuntulied weerklinkt minimum 4 keer per dag door de luidsprekers in de straat)
- … we door het lawaai op straat, van de moskee, … kunnen slapen.
- … we cacaovruchten (illegaal) geplukt hebben.
- … we de “Heilige Berg” op sandalen en slippers hebben beklommen.
- … we allemaal een Ghanees kleedje hebben laten maken.
- … omdat we volledig onafhankelijk Kumasi hebben verkend op “Independence Day of Ghana”.
- … we weten hoe we zelf pindakaas moeten maken.
- … we alles met handen en voeten kunnen uitleggen. (Jozefien heeft een kwartier staan uitleggen hoe ze haar jurkje wou tegen een naaister hoe haar jurkje eruit moest zien)
- … Louise spontaan voorstelde dat een onbekende Ghanese dame op haar schoot mocht komen zitten in een overvolle taxi.
- … we drie uur reizen echt al heel normaal vinden.
- … we al getraind zijn in de tro-tro nemen.
- … Charlotte het leert om niet meer aan de muggenbeten te krabben.
- … we perfect ons plan kunnen trekken.
- … we als echte Ghanezen de weg oversteken: lekker rustig…
- … we waterzakjes al bijzonder goed kunnen laten ploffen (lees: dit is een verslaving geworden van Charlotte… - Jozefien en Louise worden ondertussen doof)
- …
- … we echt van Ghana beginnen te houden

We ontdekten vorige week :
- … dat ook bij het 2e leerjaar ons hoekenwerk met de treintjes zeer goed werkt.
- … bij onze differentiatielessen ontdekten we dat sommige kinderen van het tweede leerjaar (die al tot 100 optellen en aftrekken) nog niet eens de cijfers tot 10 kunnen lezen…
- … dat de lln van het 2e leerjaar gek worden als we de les over de ‘vergelijkende trap’ ondersteunen met enige bewegingsexpressie. Maar de klas werd echt helemaal gek toen Charlotte uitgleed tegen de bureau van de leerkracht.
- … dat er weldegelijk een systeem is in heel de tro-trowirwar.
- … dat Jozefien zelf met een ei in haar haar nog een huwelijksaanzoek kreeg (van een heel oude moslimman die haar als zesde vrouw wilde – Charlotte had dit al voorspeld vanaf ze hem zag lopen en kijken naar Jozefien.)
- … dat ei in je haar enorm stinkt, maar je haar achteraf echt wel zacht maakt.
- … mensen die een ton van 10 liter water de berg opdragen en daarvoor 3 Cedi (€1,5) krijgen.
- … dat Jozefien een handige systeem heeft bedacht: Ze geeft mannen 1 minuut om tegen haar te praten. Als het gesprek haar niet aanstaat is het al gauw: “30 seconds left”, “I’m sorry, the minute is over, Bye!”.
- … dat impulsief zijn voor verrassingen kan zorgen:
o Charlotte en Jozefien sluipen het bouwwerf van de toekomstige chef van het dorp binnen. Wanneer ze op de eerste verdieping van het gigantische huis zijn, horen ze stemmen beneden. Een vluchtige blik naar beneden … “Oeps, er komen mannen binnen. Wat nu? “ Een vluchtige blik naar beneden door het raam… “Hier kunnen we echt niet van springen, veel te hoog!” “Oke, naar beneden dan maar.” Stiekem liepen ze naar beneden. Vlug weer een aan andere kamer ingevlucht. “Oef, het zijn maar kinderen. Gewoon naar buiten lopen en doen alsof je neus bloedt”. “Hello, how are you”, “I’m fine, thank you”, “Good bye!”. Daar gingen ze dan weer, de bossen in.
- … dat deze heldinnen toch niet altijd even dapper zijn. We verstopte ons toen we samen een filmpje aan het bekijken waren in de kamer en er opeens eng geluid werd gemaakt door een vrouw buiten. Ze bleef maar kloppen en onverstaanbare dingen zeggen.
Onze reacties:
o Onze laptop zachtjes, maar bliksemsnel sluiten
o Allemaal naar beneden zakken, zodat ze ons niet kon zien.
o Muisstil giechelen van de zenuwen
o Charlotte kreunt “I’m sleeping… hmmm”
o Stil overleggen wie mama en papa zou waarschuwen
o Jozefien kan opeens opvallend stil de deur openen en uit de kamer glippen.
o Charlotte en Louise nemen elkaars hand vast en hopen dat Jozefien snel terug is.
Blijkbaar wou deze onbekende vrouw, overnachten in ons huis…
- Dat niet iedereen graag bidt. Een jongen van het 2e leerjaar schreef het volgende bij een creatieve schrijfopdracht:
o If I were an animal
I would be a monkey
because then I have to pray less.

We maken hier dus wat mee hé.

Veel groetjes van ons drie
Tot gauw!