By Gods' Grace, we are fine

Eenmaal terug van ons reisje, hadden we nog vier dagen ‘vakantie’ over. We wasten onze kleren, werkten voor school, maakten plannen, spraken nog eens af met Kofi, en als kers op de taart sloten we de vakantie af met een avondje ‘Chinees’ (het was eerder Afro-Chinees, maar toch lekker).
Woensdag twee mei begon de school opnieuw. Tot onze verwondering gaven de leerkrachten geen les, neen, want de vakantie is nog maar afgelopen. Ook heel veel kinderen waren afwezig. Woensdag namiddag kwamen wij met alle goeie moed op school toe, toen we plots hoorden: “We are closing the school.” OK, enkel school in de voormiddag en geen lessen. Hoe logisch dit ook klinkt: wij besloten dit niet te laten gebeuren en maakten plannen om deze week toch les te geven.
Woensdag namiddag hebben we de naschoolse activiteit schminken en grime georganiseerd: we toverden prinsessen, trollen, spidermannen, leeuwen, bloemenmeisjes, prinsen, apen, giraffen…

Donderdag:
Er is een speeltuintje op dat niet wordt gebruikt, omdat het ‘te nieuw is om te gebruiken’. We wilden daar heel graag iets mee doen, maar het juiste moment was nog niet aangebroken, tot donderdag! De kinderen van de eerste kleuterklas lagen te slapen, zaten te nietsen, te wachten in hun klasje. Geen leerkracht te zien! Jozefien en Louise namen die kleine schatjes mee naar het speeltuintje, waar de kinderen de tijd van hun leven beleefden!
Na een uurtje spelen moesten ze de kinderen noodgedwongen terugsturen naar de klas: doordat het gras veel te lang was, kregen de kinderen jeuk van de sprieten en de beestjes die erin leven.
Nadien fristen deze twee madammen wiskunde op in 3A, en dat met differentiatie!
Ondertussen lag Charlotte geveld in haar bed, koortsig en ziek.
Vrijdag:
Omdat de kinderen van 3A zo graag Louise en Jozefien terug wilden zien, besloten de twee juffen creatief schrijven te geven aan 3A en 3B. Het was een helse opdracht, maar de aanhouder wint: een geslaagde activiteit!
Ook vandaag kon Charlotte er niet bij zijn, nog steeds ziek.
Zaterdag was een vertrouwde zaterdag, zoals we die vaak doorbrachten: werken voor school, Kejetia…

Zondag bezochten we Carla, Johanna en Fabian. Drie vrijwilligers uit Duitsland die we op reis leerden kennen. Ze wonen in Sawua, iets buiten Kumasi. Speciaal voor ons maakten ze oververse pizza en heerlijke pasta! Het was een heel gezellige, Europese zondag.

De allerlaatste volledige lesweek start vandaag. Vreemd gevoel, maar we gaan ervoor met een muzisch project rond het thema circus in het vijfde leerjaar! Verslag volgt nog.



Weetjes:
- Échte fufu is eigenlijk ook niet zo spectaculair: na drie maanden hebben we meer zin in kroketjes
met appelmoes.
- “We are homeooooooo.” (zij die het snappen, snappen het)
- We kunnen nu al zeggen: volgende week zondag gaan we weg. Pijnlijke boel.
- Als we denken aan terugkeren, moeten we de emotieknop uitdraaien. Ons moederken heeft een
andere tactiek: “I’m thinking of you all packing your bags and leaving… Stop! I can’t talk about it!”
zei ze huilend.
- Wij zijn echte Ghanezen, in praten, in stappen, in gestiek, in straten oversteken, in onderhandelen…
- Ons moederken wilt dat we gauw terugkomen. Toen we zeiden dat dit niet te betalen was gaf ze als
reactie dat God daarvoor zal zorgen. Dank u God voor het vliegticket.
- Verschillende kleermakers, verspreid over geheel Tafo zijn bezig aan de laatste jurken van de
Obruni’s. (We maken het zoals echte Ghanezen erger dan het is…)
- Ons laatste weekend in Kumasi-region vullen we met allerhande afscheiden: zaterdag naar Banko
voor een vaarwel aan Patricia en Atta, zondag nemen we afscheid van de kerkgemeenschap en van
onze Duitse vrienden.
- We hebben al een hele zak met kledij die we hier achterlaten.
- We zorgen ervoor dat al het sponsorgeld terecht komt.
- Precious (4 jaar) spreekt onze namen op een originele manier uit: Ouise, Allotte, Kokofie. Wie is
wie?