ABC-proloog

Allerliefste mensen uit België

Dit is het verslag dat we gingen posten voor we vertrokken…Ons reisverslag volgt nog!
We kunnen al verklappen dat we een schitterend avontuur achter de rug hebben!

Best dat jullie ons gisteren niet bezig hebben gezien!
Complete chaos, zoals we het kunnen noemen.
Durven, was ons woord gisteren(15 april) en we zijn werkelijk een diepe uitdaging aangegaan.
Een korte uitleg: de grootste voetbalmatch ter Ghana was aan de beurt. Een topwedstrijd tussen Kumasi en Accra. Om 09.30uur stonden we aan te schuiven voor onze ticket. Alles was verbluffend goed georganiseerd .’Fantastische ervaring zal dat worden’, dachten wij.
Samen met onze vriend Atta gingen we naar huis om dan terug te keren voor de wedstrijd om 15.00 uur. We beschilderden onze gezichten met rood en wit (kleuren van ons thuisstad Kumasi) en oefenden al het Geluid van onze vuvuzela’s. We droegen rode vlaggen en zagen het hele gebeuren Helemaal zitten!
In sprookjes lijken deze gebeurtenissen altijd zeer speciaal… Maar het was omgeslagen tot een kleine ramp!
Zie een enorm groot stadion voor je, met verschillende ingangen waar enorm veel Ghanezen staan te drummen om door een klein ingangetje te gaan. Neen, een rij kennen ze niet en neen, wachten tot iedereen door kan dat kon al helemaal niet. Wat wel kon was ons pletten, gsm uit onze broekzak stelen, … overal betasten waar we geen woorden voor hebben. Charlotte en Atta waren door de kleine poort geraakt en deden er alles aan om Jozefien en Louise Binnen te Krijgen. Ze vroegen het leger en de politie om ons helpen binnen te krijgen maar dat hielp jammer genoeg niet.
Louise haar poging flauw te vallen en zo binnen te raken leverde enkel ijskoud water over haar hoofd op.
Met andere woorden we waren klein en hulpeloos. We werden kwaad, triestig en gefrustreerd door de mannen die ons zeer respectloos behandelden en enkel aan zichzelf dachten en nog steeds waagden om ons te proberen bestelen.
Na een urenhalf was er één man die Jozefien en Louise bij hun armen door de mannen heen trok en die hen door de ingang kon duwen. Slap en uitgeput hadden ze het stadium bereikt.
Ook voor Charlotte was het zeer frustrerend, want zij heeft zoveel mensen aangesproken die niks wilden of konden doen.

Prachtig was het zien van de voetbalmatch hoewel we echt moesten bekomen van de narigheden daarvoor. Kumasi is dan gewonnen en de sfeer was subliem. Samen met verschillende mensen juichen en helemaal opgaan in dat spel was zeer fijn! De duizenden vlaggen en enthousiaste mensen is het zien waard,dat wel!

Een Quiz is dit niet. Maar wat is de sleutel van onze blog deze keer?

Ruggengraten worden hier veel sterker. Buiten het leren als leerkracht, leren we hier emotioneel enorm veel. Het Afrikaanse ritme mag dan al veel trager zijn we worden hier soms echt wel op ons zelf gesmeten en geconfronteerd met onszelf.
Soms is het zeer lastig en vraagt het naar zoeken. Hoe komen dingen?waarom zijn ze zo? en waarom kan ik daar goed en niet goed mee om...?
Reflectie komt vanzelf,daar kan je gewoon niet onderuit in zo’n avontuur!
Tevens is het ook dolgelukkig zijn en ons onnozele zelf blijven: blijven dansen op onze muziek, nieuwe dingen delen en Ghana blijven toelaten daarbinnen. Onze wereld is niet zo groot hier wat ons al veel uitgedaagd heeft, maar het sterkt ons en we hebben er zelf iets krachtige van gemaakt.

Uiteraard zijn het de kinderen en de school die ons leven hier een drive hebben gegeven en na twee maand beseffen we maar al te goed hoe hard we die zullen missen! We hebben onze week goed gevuld met voorleeslessen en activiteiten, klassen zomaar uit het niks moeten overnemen omdat sommige leerkrachten gewoonweg niet kwamen. Charlotte toonde enkele leerkrachten een heel goed programma via internet om kinderen een goede ondersteuning te geven tijdens het lezen en ze waren zeer enthousiast. Na de vakantie (op 2 mei) beginnen we terug voor 2 weken en een half en dan loopt onze stage tot zijn eind… We zouden graag nog krachtige lessen geven en een project kunnen organiseren.

Vertrekken op onze reis doen we woensdag morgen om 04.00uur (even een korte bekenning: het was uiteindelijk 8 uur toen we vertrokken…) ! We gaan naar de Voltaregio. Eén van de mooiste streken in Ghana! We zullen in goedkope hotels en gastenhuizen slapen. We zullen watervallen en de natuur ten volle ervaren! We zien hoe ver en waar we kunnen geraken.

We zullen dus een tijdje niks op onze blog posten! We zullen zeer voorzichtig zijn en ten volle genieten van elkaar, Ghana en deze tijd!
Xxxxxxxx de meisjes xxxxxxxxxxxx
Y oooooooooooooooooooooow! (Oké in het Twi)

Zebrakusjes op jullie snoet!

Leuk om te weten:
- We op papa’s verjaardag Pizza hebben gemaakt en dat we samen met het hele gezin hebben gegeten! Wat was dat gezellig!
- We keren terug vandaag over 1 maand en 4 dagen.
- Het gastenhuis in Banko onze tweede thuis is geworden hier en dat Patricia de gastvrouw daar echt zo leuk is!
- We ons toilet, douche en kamer aan het schoonmaken zijn voor we vertrekken.
- Jozefien weer een nieuwe gsm moet kopen door die stoute broekzakdieven!
- Aan onze deur stukken van de muur brokkelden en dat werkmannen daarvoor de hele muur hebben uitgekapt om hem dan met de brokstukken terug te metsen? We begrepen er niks van!
- Junior nu al zegt dat hij ons erg zal missen wanneer we weggaan! Maar wij ook hoor! Amai!
- We vorige week sluipgevecht hebben gedaan met Junior en zijn vrienden. Het was weer ‘light-off’ en we slopen in het donker naar elkaar en lieten elkaar schrikken! Charlotte was er zeer goed in, want zelf onze donkere vrienden konden haar niet zien tot ze hen superhard deed schrikken.( Ze zat verstopt in de douche).
- De kinderen uit de straat kunnen onze namen uit elkaar halen!