We are coming home

I’m coming home
I’m coming home
Tell the World I’m coming home
Let the rain wash away all the pain of yesterday
I know my kingdom awaits and they’ve forgiven my mistakes
I’m coming home, I’m coming home
Tell the World that I’m coming


Back where I belong, yeah I never felt so strong

I feel like there’s nothing that I can’t try
And if you with me put your hands high

If you ever lost a light before, this ones for you
And you, the dreams are for you


Het is zover! Vanavond stappen we op het vliegtuig richting Londen, om daar dan het vliegtuig naar België te nemen.
We beginnen stilletjes aan te beseffen dat er ‘echt’ een eind aan ons avontuur komt.
Met heel veel pijn in ons hart en veel zenuwen in onze buik keren we ‘thuiswaarts’.

Nog een kort verslagje van onze afgelopen (prachtige) week:
- Ons circusoptreden met de kinderen was enorm geslaagd en leuk. Enkel de directrice toonde geen interesse, terwijl we haar uitnodigden. Ze las liever de krant…

- Woensdag hebben we afscheid genomen van de school. We droegen onze schooluniformen, die we als geschenk kregen als dank. We deelden snoep, balpennen en kusjes rond. We dansten ook nog voor een laatste keer Azuntu met de kinderen. In de namiddag ruimden we ons lokaaltje op.

- Donderdag kochten we nog geschenkjes en heel veel kleren voor de kinderen in de straat. Al het sponsorgeld is heel goed terecht gekomen, daar kan je op rekenen. Medaase paa, sponsers!
Donderdagavond hebben we onze afscheidronde gedaan en die was wel een beetje lastig. We gingen naar Afram, de kinderen van de naaister, Randy, de familie en buren van Adhama en naar onze kapoen Prince. Ze waren allemaal heel blij met de kleren en het speelgoed! Met pijntjes in ons hartje, zeiden we hen vaarwel en vooral ’Tot ziens!’.

- Vrijdag hebben ons vaderken en moederken ons naar de bushalte gevoerd. De avond voordien hadden we hen ook uitbundig bedankt met geschenkjes en knuffels. We zullen hen zeker terug zien! (God zal voor een ticket zorgen, hebben al vele mensen ons op het hart gedrukt.)

- Vrijdagvoormiddag, aangekomen in het adembenemende Cape Coast!! Dat was gewoon prachtig. We hebben genoten van de zee, bezoek aan het Elmina kasteel en vooral de golven en zon getrotseerd. Het was een gevecht met de woeste golven van de Golf van Guinnee.

- Nu zitten we braafjes in Accra onszelf wat te verwennen…douchen, muziek luisteren, niet veel doen…en vanavond om kwart voor elf gaan we de lucht in…

Back where I belong, yeah I never felt so strong.
We gaan terug waar we horen en Ghana zal een stukje van onszelf worden. We zijn niet meer degen die we waren voor we vertrokken…Nog altijd onze persoontjes, maar iets meer bezield door wat we hier beleefden, door de ontmoetingen, door de kinderen, de lessen die we gaven, de wereld die vroeger zo ver van ons bed lag…
We nemen die wereld mee in ons diepste… en zullen met liefde uitkijken naar de volgende ontmoetingen.

We zijn dankbaar dat we dit mochten ervaren. Zelfs door de hardste en moeilijkste momenten heen, zijn we nog steeds enorm blij dat we deze kans hebben gegrepen.
Met een eenvoud en respectvolle manier zullen wij jullie onze verhalen vertellen, over drie jonge meisjes die een onvergetelijke ervaring achter de rug hebben…

Een hart vol liefde en een zee vol dromen…

Jullie drie meisjes
xxx